Μάθημα Ιστορίας

Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!

Είπαμε φέτος στην Ιστορία της Β΄τάξης να κάνουμε μια εργασία πιο ελεύθερη. Να κάνουμε μια "ανάγνωση" της Μεσαιωνικής Ιστορίας - έτσι είναι ο τίτλος του βιβλίου-με παιγνιώδη διάθεση ή να γράψουμε πώς θα ήταν τα πράγματα,αν δεν γίνονταν όπως θεωρούμε ότι ξέρουμε αλλά αλλιώς.

Κι άρχισαν να έρχονται σιγά σιγά οι εργασίες και να ...ακολουθεί ένα δείγμα.

Ιστορία από την Ιστορία

Ονοματεπώνυμο: Ιωαννίδης Γεώργιος Αλέξανδρος

Τμήμα: Β2

Μάθημα: Ιστορία

Εποχή: 610-630μ. Χ.

Τίτλος: «Η Πολιορκία»

Όταν γύριζε ο πατέρας μου από την δουλειά του μας ανακοίνωσε άσχημα νέα, είπε ότι ο αυτοκράτορας κάλεσε όλους τους άνδρες της αυτοκρατορίας, για να πολεμήσουν ενάντια σε κάτι Πέρσες. Κάτι άκουσα για αυτούς στην Ιστορία του σχολείου παλιά· ότι και καλά τους αντιμετώπισαν οι αρχαίοι Έλληνες πολύ πριν κατακτηθούν από τους Ρωμαίους και γεννηθεί ο Χριστός. Και ότι τους διέλυσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Το μόνο πράγμα που δεν μου κολλάει είναι το πώς ανασυγκροτήθηκαν σαν κράτος, μετά την διάλυσή τους… Και τώρα οι πατεράδες όλων των παιδιών θα φύγουν για τον πόλεμο, ενώ τα γυναικόπαιδα θα ανησυχούν για αυτούς και θα μείνουν μόνοι τους. Λες και δεν μας έφτανε το ότι μείωσαν τον μισθό του πατέρα μου.

Ο αποχαιρετισμός ήταν πολύ συγκινητικός και πικρός. Ήθελα τον πατέρα μου να είναι συνέχεια δίπλα σε εμάς· δίπλα του ένιωθα μια ασυνήθιστη αίσθηση ασφαλείας και ότι όλα πάνε καλά. Βέβαια θα μπορούσα να πάω μαζί του αλλά δεν τελείωσα την στρατιωτική θητεία. Τώρα ,ο πατέρας μακριά μου, ανησυχούσα ότι θα γίνει κάτι κακό. Δεν ξέρω αν ήταν για μένα, τον πατέρα μου, την μητέρα μου ή για την Πόλη που μένουμε. ΚΑΤΙ θα πάει στραβά. Και ενώ συνέχεια τα σκεφτόμουν όλα αυτά, είχαμε και την οικονομική πίεση που φυσικά θα γινόταν χειρότερη.

Οι μέρες περνούσαν και οι φήμες ,για τον πόλεμο με τους Πέρσες, που διαδίδονταν, θύμιζε περισσότερο «χαλασμένο αγγελιοφόρο». Π.χ. άλλοι έλεγαν ότι τους κατατρόπωσε ο Ηράκλειος και είναι καθοδόν για την Πόλη, άλλοι έλεγαν ότι πνίγηκε στα νερά του Ευφράτη, ενώ άλλοι ότι καταστράφηκε τελείως ο στρατός του. Ελπίζω να ισχύει τουλάχιστον το πρώτο και όχι το δεύτερο. Θέλω ο πατέρα μου να επιβιώσει στον πόλεμο. Δεν θα το αντέξω αν πάθει κάτι κακό. Και γι’ αυτό πήγαινα και προσευχόμουν κάθε μέρα στην Αγία Σοφία, πράγμα που δεν το πολυσυνηθίζω. Συνέχεια οι συγγενείς μου με καθησύχαζαν ότι όλα πάνε όλα καλά, τίποτα κακό. Ακόμη και ο ίδιος ο Θεός να με καθησύχαζε δεν θα το πίστευα, αλλά μόνο αν τον έβλεπα τον πατέρα μου

«Και γι’ αυτό πήγαινα και προσευχόμουν κάθε μέρα στην Αγία Σοφία»

Οι μέρες έγιναν χρόνια, ενώ δεν είχαμε χρήματα, ενώ ανησυχούσα περισσότερο για τον Πατέρα μου μέρα με την μέρα, ενώ έβλεπα συνέχεια εφιάλτες για μια Πολιορκία… Εκεί που ζούσαμε μια φυσιολογική μέρα, ξαφνικά έρχεται τρέχοντας στο forum και είπε αυτές τις δυο λέξεις που μας έκανε όλους να  τρομοκρατηθούμε: «Μας πολιορκούν!». Οι εφιάλτες και οι προβλέψεις μου επαληθεύτηκαν! Τελικά η Πόλη θα πάθει το κακό! Τώρα βρισκόμασταν σε πολύ δύσκολη θέση! Όχι μόνο, ήταν πάρα πολλοί, αλλά και όλοι οι στρατιώτες μας βρίσκονται στην Περσία και πολεμάνε. Ακόμη και οι λιγοστοί στρατιώτες που την φρουρούσαν ήταν λίγοι να τους αντιμετωπίσουν. Τι ειρωνεία! Είμαι σίγουρος ότι αυτό το παιχνίδι ήταν στημένο. Δεν είχαμε ώρα για υποθέσεις, ο Αννίβας είναι προ των πυλών και όπου να ‘ναι θα μπει μέσα, και από άμυνες μηδέν.

 Τότε κάποιος πέταξε την ιδέα να ζητήσουμε βοήθεια από την Παναγία. Όντας όλοι στην Αγία Σοφία προσευχόντουσαν σηκωμένοι στην Παναγία έναν ψαλμό που δεν ξανάκουσα ποτέ στην ζωή μου. Για μια ολόκληρη μέρα ήμασταν όρθιοι και προσευχόμασταν και κανείς δεν ήξερε τι γινόταν έξω. Έτσι πήγα εγώ ο ίδιος πάνω στα τείχη να δω τι γίνονταν. Έχοντας την μίνι βαλλίστρα στα χέρια μου, έζησα την πιο απίστευτη στιγμή της ζωής μου. Ξαφνικά ήρθε από το πουθενά μια φουρτούνα και διέλυσε με μιας τα αγκυροβολημένα καράβια. Ύστερα, αφού οι καταπέλτες ράγισαν τα τείχη και ο εχθρός έμπαινε μέσα, είδα μια κυρία που φορούσε ένα μαύρο πέπλο, που έμοιαζε πολύ με την Παναγία –μήπως αυτή ήταν;- μπροστά από το ρήγμα, έβγαλε μια λάμψη που πέταξε μακριά τους εχθρούς. Έτσι ο στρατός που περίμενε πιο έξω, βλέπον  τας αυτά τα γεγονότα τράπηκαν σε φυγή! Οι στρατιώτες δίπλα μου άρχιζαν να γιορτάζουν. Εγώ πήγα στο ρήγμα να βρω εκείνη την κυρία αλλά εξαφανίστηκε· το μόνο που άφησε ήταν ένας σταυρός από φωτιά. Εντάξει δεν υπήρχε αμφιβολία για το ποια ήταν. Όλη η πόλη γιόρταζε μετά την νίκη και ευχαριστήσαμε την Παναγία με τους ίδιους ψαλμούς και διαδικασία.

«είδα μια κυρία που φορούσε ένα μαύρο πέπλο, που έμοιαζε πολύ με την Παναγία»

Η νίκη στην πολιορκία μας επιφύλαξε άλλη μια έκπληξη. Ο αυτοκράτορας ήρθε μεγαλοπρεπώς στην Πόλη και πίσω οι στρατιώτες του κουβαλούσαν τον Τίμιο Σταυρό και πιο πίσω χιλιάδες μεγάλα σεντούκια. Έκανα να ψάξω τον πατέρα μου και τον βρήκα λίγο πιο πίσω από τον αυτοκράτορα. Γιορτάσανε πολύ την νίκη τους ενάντια στους Πέρσες, ενώ την επόμενη μέρα ο αυτοκράτορας ανακοίνωσε την τοποθέτηση του Τίμιου Σταυρού στην Πόλη. Τώρα είμαι σίγουρος πως οι Πέρσες καταστράφηκαν οριστικά. Τα οικονομικά προβλήματα για μας τελειώσανε μια και βραβεύτηκε ο πατέρας μου από τον ίδιο τον αυτοκράτορα και –επιτέλους- έχουμε μόνιμη κατοικία.